Srce je mišićni organ koji se zgrči i opusti 2 522 880 000 puta u toku jednog prosečnog ljudskog života. Sastoji se iz, praktično, funkcionalno dve odvojene pumpe – levog i denog srca. Desno srce ubacuje vensku, neoksigenisanu krv u pluća gde se ona oksigeniše, dok levo srce pumpa krv obogaćenu kiseonikom u sva tkiva i organe organizma.
Za nesmetan rad srca neophodan je anatomski i fiziološki sklad svih srčanih struktura – srčane maramice, srčanog mišića, srčanih zalistaka, krvnih sudova srca, sprovodnog sistema srca, velikih krvnih sudova koji izlaze ili ulaze u srce i drugih organa i oraganskih sistema koji su u stalnoj interakciji sa srcem (mozak, bubrezi, pluća, žlezde sa unutrašnjim lučenjem …). Poremećaj građe ili funkcije bilo kog elemetna ove skladne „mašinerije“ dovodi do srčanog oboljenja.
Srčana maramica je ispunjena malom količinom bistre tečnosti koja redukuje trenje pri neprekidnim ekskurzijama – pokretima srca tokom srčanog ciklusa. Zapaljenje srčane maramice bilo kog uzroka dovodi do skupljanja veće količine tečnosti i posledičnog pritiska na srce.
Srčani mišić je odgovoran za pumpnu snagu srca a odlikuje ga specifična mišićna građa koja onemogućava zamor mišića inače karakterističan za ostale mišiće tela. Slabljenje srčanog mišićaje jedan od najčešćih i najvećih problema u današnjoj medicini. Može biti prouzrokovano brojnim faktorima, odnosno mogli bi smo reći da svako oboljenja srca na kraju može dovesti do srčane slabosti.
Srčani zalisci su jednosmerni ventili koji omogućavaju protok krvi unutar srca isključivo u smeru prema velikim izlaznim krvnim sudovima. Ima ih ukupno 4 – mitralni (između leve pretkomore i leve komore), aortni (između leve komore i aorte), trikuspidalni (između desne pretkomore i desne komore) i plućni (između desne komore i plućne arterije). Oboljenja zalistaka mogu dovesti do dva poremećaja toka krvi unutar srca – suženja, stenoze, otvora ili popušatnja, insuficijencije zalistaka. Ukoliko se ne načini hirurška korekcija oba poremećaja dovode, vremenom, do srčane slabosti.
Postoje dve vrste krvnih sudova srca – arterijski i venski. Arterijski krvni sudova, još se nazivaju i koronarni krvni sudovi, odgovorni su za snabdevanje srčanog mišića oksigenisanom krvlju. Suženje ovih krvnih sudova manifestuje se bolovima u grudima, tzv. anginom pectoris. Ukoliko dođe do potpune opstrukcije, zapušenja krvnog suda ugruškom, razvija se akutni infarkt miokarda, koji je u stvari proces odumiranja jednog dela sca, odnosno dela srčanog mišića koji je krvlju snabdevala ta zapušena arterija.
Sprovodni sistem srca omogućava da se srce neprekidno i ritmično kontrahuje. Poremećaji sprovodnog sistema mogu dovesti do tzv bradikardije – usporenog srčanog rada (može nastati kao posledica oboljenja sinusnog čvora ili AV blokova I, II i III stepena) i tzv tahikardija – ubrzanog srčanog rada (sinusna tahikardija, pretkomorska tahikardija, komorska tahikardija). I jedan i drugi oblik poremećaja rada sprovodnog sistema srca zahteva neodložne i obimne dijagnostičke postupke i preduzimanje odgovarajućih terapijskih mera.
Aorta je najveći krvni sud u organizmu. Izlazi iz leve komore od koje je odvojena aortnim zalistkom i daje grane za sve ostale organe. Najčešće oboljenje aorte je njeno proširenje, aneurizma (prava aneurizma, pseudoaneurizma, disekantna aneurizma) koje gotovo uvek zahteva hirurško lečenje u cilju prevencije najopasnije komplikacije rupture odnosno prskanja krvnog suda.